R.Huelva, 1-Celta, 1.

O Celta saiu bastante airoso do que ata agora é o seu pior partido da temporada, colleitando un empate que ten un bo sabor para o que se viu sobre o campo. Os de Paco Herrera saíron co mesmo once que na xornada pasada agás a entrada obrigada de Yoel por lesión de Falcón, e o caso é que o equipo reincidiu en erros que xa amosara hai sete días, fundamentalmente centrados na liña de creación onde Álex López, Bustos e López Garai fixeron un mal partido e Trashorras volveu optar por desaparecer do campo.

Con este panorama, o Huelva, sen facer nada do outro mundo, puido conseguir o seu primeiro triunfo do ano porque puxo máis interese e creou máis perigo que os nosos, pero non o fixo porque aínda teñen máis limitacións que nós. Os locais non tiveron reparos en parar con contínuas faltas aos xogadores vigueses, para o cal contaron co visto bo de Pino Zamorano, que non castigou a reiteración. Mediado o segundo tempo, Michu conectou un remate de cabeza que supuxo o empate e parecía que iso podía supór o punto de inflexión cara a unha mellora do xogo, pero o Celta nunca conseguiu impór o seu xogo e mesmo ao final houbo que dar por bo o empate despois de que a un dos xuíces de liña lle entrase un ataque de protagonismo e decidise que Roberto Lago debía ver o segundo cartón.

Así pois, obtívose un punto que supón a novena xornada consecutiva sen perder e a confirmación do Celta na zona alta da táboa. É certo que o partido dos nosos foi malo, pero non ten sentido retomar o catastrofismo como están a facer algúns celtistas: pensabamos que iamos ascender sen nos despeinar? Acaso non é o Huelva un dos equipos dos que todo o mundo falaba como aspirantes ao ascenso (algún mesmo o puña de modelo)? Tampouco lle vexo moito sentido á teoría de que o Celta sen Quique De Lucas baixa moitos enteiros; claro que se nota a baixa do catalán, pero por que non se dixo nada disto cando fixemos unha gran segunda parte en Vila-Real sen que el estivese no campo?

O vindeiro domingo recibiremos en Balaídos ao Betis, probablemente o mellor equipo da categoría. A importancia dos puntos e as contas pendentes que temos desde hai anos cos andaluces son motivos suficientes para que o celtismo se deixe de predicións apocalípticas e acuda ao campo para animar con gañas aos nosos. Unha vitoria podería ser a confirmación do Celta como aspirante ao ascenso, pero un mal resultado tampouco sería un descalabro porque aínda queda moitísima liga.