Celta, 0-Villarreal B, 1.

Por primeira vez na liga o Celta rematou un partido de casa sen marcar un gol. Ben, realmente isto non é de todo certo porque marcar marcou, pero nesta entrada non me vou estender sobre a actuación do impresentable Pino Zamorano; este individuo e o seu colectivo ben merecen (entre outras cousas) unha reseña específica que terá neste blog nos vindeiros días.

O partido do sábado fronte ao Villareal B supuxo a terceira derrota consecutiva do Celta e a saída dos postos de ascenso. Foi un partido moi raro, xa que os vigueses fixeron un bo primeiro tempo, no que crearon varias ocasións de gol moi boas ante a portería de Mariño que non se materializaron por unhas ou outras razóns. A segunda metade empezou algo mellor, xa que o Villarreal B quedou con 10 pola expulsión do seu xogador Jaume, que xa tiña que estar na rúa antes do descanso, e as cousas pintaban moi ben para os nosos, pero inmediatamente chegou o gol de Falque, un rapaz nado en Vigo que pouco e pouco semella que vai perdendo os fumes que tiña cando non lle empatara a ninguén e que agora se desfai en boas palabras cun Celta ao que non hai moito desprezaba. Ese gol sumiu nun gran desconcerto ao equipo de Herrera, que mantivo o dominio do balón pero que permitiu demasiadas chegadas dos amarelos que puideron sentenciar o marcador. Pero o empuxe local non foi correspondido con ningún punto a pesar de que David Rodríguez marcou un gol que foi anulado inxustamente. Para algúns, a actuación arbitral non pode servir de pretexto: pensarán que imos tan sobrados que podemos meter 3 goles por partido para non ter que estar a expensas dos caprichos destes ineptos?

A única boa nova do partido foi a reaparición de Borja Oubiña despois de dous anos de loita para recuperar o ton físico tras a súa grave lesión e posterior recaída. O mediocampista vigués non tivo unha gran presencia no xogo, xa que os compañeiros o descargaron de moita presión, pero non deixou unha mala imaxe. Vai ser moi difícil que Oubiña recupere o seu mellor nível, pero pouco e pouco ten que ir collendo protagonismo no equipo e volvendo a sentirse futbolista; gañas non lle faltan e esperemos que o xeonllo lle responda.