Celta, 1-Tenerife, 0.

Fin de semana redonda para o Celta: o pinchazo do Rayo Vallecano deixábanos por segunda semana consecutiva a posibilidade de acadar o primeiro posto da clasificación e conseguímolo con moitos apuros e grazas a outro gol do criticado Michu. Ademáis, o Betis sufriu a súa cuarta derrota consecutiva e queda na terceira praza a 5 puntos dos nosos, mentres que o primeiro equipo que está fóra dos postos de play-off é o Girona, con 15 puntos menos que o Celta. Pouco máis se pode pedir.

O rival de onte, o Tenerife, un equipo feito con aspiracións de ascenso (que moitos puñan como modelo de boa plantilla alá polo mes de agosto) pero que está a facer unha temporada nefasta, chegaba a Vigo en clara liña ascendente logo de derrotar a Salamanca e Rayo Vallecano. Se cadra estas dúas vitorias fixeron que os canarios considerasen que sacar un punto de Balaídos era un extraordinario botín e puxeron todo da súa parte para amarralo. O problema foi que o Celta non xogou un bo partido, Trashorras desapareceu do mapa, De Lucas estivo inusualmente desacertado e iso tamén o notou David Rodríguez, que non dispuxo de bos balóns e, malia dispór de dúas boas ocasións no primeiro tempo, perdeuse na mediocridade xeral.

Enfrente, o Tenerife renunciou completamente ao ataque e o seu único perigo foi un chut de Nino que saíu fóra demasiado cruzado. Iso si, no traballo defensivo cumpriron con corrección e bloquearon aos nosos homes máis importantes. Pola banda local, tampouco se conseguiu pór en grandes apertos ao excéltico Sergio, aínda que é certo que os trocos feitos por Herrera conseguiron darlle máis mobilidade e incisividade ao noso ataque. E tivo que ser precisamente unha combinación entre dous dos recén entrados a que orixinase o gol no minuto 89: Iago Aspas buscou a frontal da área e cedeulle o balón a Michu, que enganchou un forte e preciso lanzamento que entrou pegado ao poste no medio do estoupido de alegría dunha afección que acudiu nun número bastante aceptable para o que estamos afeitos.

De calquer xeito, que teñamos conseguido este pequeno obxectivo non nos pode facer perder o norte: quedan aínda 17 xornadas e non gañamos aínda nada. Só coa mesma constancia e humildade poderemos manternos nos postos de ascenso, pero sería bo que os afeccionados apoiásemos máis ao equipo, acudindo en maior número ao campo e, sobre todo, animando máis e non só co vento a favor.