Celta, 4-Numancia, 0.

Unha semana despois de abandoalos, o Celta volveu aos postos de ascenso grazas á goleada que lle endosou ao Numancia e ao terceiro tropezo consecutivo dun Betis que non é tan inalcanzable como se pensaba ata comezos de ano.

Nun horario inhabitual (luns ás 9 da tarde), Balaídos presentou unha entrada superior ao esperado e a ocasión ben o merecía, xa que os nosos viñan de conseguir 10 puntos nas 4 últimas saídas e tiñan a oportunidade de recuperar a segunda praza que cederan momentaneamente tras o empate en Barcelona. O ambiente foi in crescendo e o público, que comezou algo frío (agás uns volcadísimos Celtarras, que non pararon de animar) rematou cantando a Rianxeira e facendo a onda, algo que había moito tempo que non se vía no noso campo. E abofé que o equipo non defraudou: tras dúas boas ocasións de David Rodríguez e De Lucas, unha boa combinación entre estes xogadores serviu para que o noso goleador abrise a lata dun Numancia que creara tamén perigo con dous lanzamentos aos postes. Este gol deu un xiro importante ao partido, xa que o Celta se foi facendo co leme e o Numancia non conseguiu frealo malia demostrar ser un equipo que aposta polo fútbol, o que sempre é de agradecer nunha liga tan escasa de espectáculo como a actual. E así foron chegando máis goles para ledicia dunha afección cada vez máis entregada: De Lucas deu dúas asistencias máis para engadir á súa ampla lista e David Rodríguez e Roberto apuntillaron aos sorianos, que aínda encaixaron un último tanto obra de Dani Abalo tras unha bonita xogada persoal.

O partido deixou tamén unha xogada para a discusión, a do primeiro gol. O medio numantino Dimas aproveitou o inicio dun ataque céltico para tirarse ao chan, pero, ao contrario do que soe ser habitual, os futbolistas do Celta non enviaron o balón fóra e a xogada rematou en gol. Tan absurdas me parecen as protestas dos visitantes como as xustificacións do sector máis acomplexado do celtismo (o que sempre quer sacarlle punta a todo), xa que o presunto lesionado se incorporou instantaneamente en canto marcou David Rodríguez. Un teatreiro máis que quedou en evidencia malia que algúns pretendan converter aos verdugos en vítimas. Coido que dunha vez por todas hai que pórlle freo a estas trampas tan habituais e o Celta parece disposto a non deter o xogo agás un caso de gravidade; unha medida sen dúbida moi atinada que evitará os enganos e malas artes tan ao uso na liga estatal.